Dyrektor Szkoły Polskiej w Paryżu: dwa priorytety – integracja i współpraca

W MOJEJ KONCEPCJI PRACY SZKOŁY, NA CZOŁO WYSUWAJĄ SIE DWA PRIORYTETY: INTEGRACJA I WSPÓŁPRACA. OBIE TE PŁASZCZYZNY PRZENIKAJĄ SIĘ WZAJEMNIE, GDYŻ TAM GDZIE NIE MA INTEGRACJI TRUDNO MÓWIĆ O WSPÓŁPRACY I ODWROTNIE. CHCIAŁABYM PRZEDE WSZYSTKIM ZINTEGROWAĆ ŚRODOWISKO RODZICÓW – MÓWI PORTALOWI POLSKIFR MONIKA KORCHEL, DYREKTOR POLSKIEJ SZKOŁY PRZY AMBASADZIE RP W PARYŻU, KTÓRA DZIAŁA W PARAFII ŚW. GENOWEFY. 14 PAŹDZIERNIKA W POLSCE OBCHODZONY JEST DZIEŃ EDUKACJI NARODOWEJ, ZWANY DNIEM NAUCZYCIELA.

W TYM ROKU SZKOŁA PRZY PARAFII, ŚW. GENOWEFY WYODRĘBNIŁA SIĘ OD SZKOŁY POLSKIEJ PRZY RUE LAMANDÉ W PARYŻU. JAKIE SĄ NAJWIĘKSZE WYZWANIA DLA PANI, JAKO KIEROWNIKA TAKIEJ NOWOPOWSTAŁEJ PLACÓWKI?

W TYM ROKU SZKOŁA PRZY PARAFII, ŚW. GENOWEFY OBCHODZIŁA 25-LECIE SWOJEJ DZIAŁALNOŚCI. JAK SIĘ MA 25 LAT, TO NAJWYŻSZY CZAS SIĘ USAMODZIELNIĆ! DZIĘKI STARANIOM KOMITETU RODZICIELSKIEGO I AMBASADY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ (TU PRAGNĘ PODKREŚLIĆ OSOBISTE ZAANGAŻOWANIE PANA AMBASADORA RP TOMASZA MŁYNARSKIEGO) OTRZYMALIŚMY PIĘKNY PREZENT OD MINISTERSTWA EDUKACJI NARODOWEJ W POSTACI ODDZIELNEJ PLACÓWKI POD NAZWĄ SZKOŁA POLSKA PRZY AMBASADZIE RP W PARYŻU. W SAMYM PROCESIE EDUKACYJNYM ZMIANY SĄ NIEWIELKIE, NATOMIAST DUŻYM WYZWANIEM DLA NAS, JEST ODDZIELNA ADMINISTRACJA I STANOWISKO KIEROWNIKA, NA KTÓRYM SPOCZYWA WIELKA ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA WSZYSTKO, CO DZIEJE SIĘ W SZKOLE.

OSOBIŚCIE ZE SZKOŁĄ POLSKĄ PRZY PARAFII ŚW. GENOWEFY W PARYŻU JESTEM ZWIĄZANA JUŻ OD 12 LAT. PRACUJĄC TU, JAKO NAUCZYCIEL EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ, JĘZYKA POLSKIEGO ORAZ WIEDZY O POLSCE MIAŁAM OKAZJĘ UCZYĆ WIELU SPOŚRÓD NASZYCH UCZNIÓW, A TAKŻE POZNAĆ ICH RODZICÓW. DO NIEDAWNA SAMA WYSTĘPOWAŁAM RÓWNIEŻ W ROLI RODZICA, STĄD TEŻ NIE OBCE MI SĄ PROBLEMY, Z KTÓRYMI SIĘ ZMAGAJĄ CZY TEŻ ICH ZAPATRYWANIA NA FUNKCJONOWANIE SZKOŁY.

JAKA JEST PANI WIZJA WZOROWEJ EDUKACYJNEJ PLACÓWKI POLONIJNEJ?

W MOJEJ KONCEPCJI PRACY SZKOŁY NA CZOŁO WYSUWAJĄ SIE DWA PRIORYTETY: INTEGRACJA I WSPÓŁPRACA. OBIE TE PŁASZCZYZNY PRZENIKAJĄ SIĘ WZAJEMNIE, GDYŻ TAM GDZIE NIE MA INTEGRACJI TRUDNO MÓWIĆ O WSPÓŁPRACY I ODWROTNIE. JAKO KIEROWNIK CHCIAŁABYM PRZEDE WSZYSTKIM ZINTEGROWAĆ ŚRODOWISKO RODZICÓW, PONIEWAŻ NA NICH SPOCZYWA WIELKA ROLA W KSZTAŁTOWANIU STRUKTURY SZKOŁY, ZACHĘCIĆ ICH DO CZYNNEGO I AKTYWNEGO UCZESTNICTWA W ŻYCIU NASZEJ PLACÓWKI, BY CZULI SIĘ WSPÓŁGOSPODARZAMI I POMAGALI W ORGANIZACJI WIELU SZKOLNYCH PRZEDSIĘWZIĘĆ (NP. PRZEZ KONTYNUOWANIE DOBRYCH TRADYCJI SZKOŁY W FORMIE PIKNIKÓW RODZINNYCH, KIERMASZE I ZABAWY KARNAWAŁOWE, W KTÓRYCH BIORĄ UDZIAŁ DZIECI WRAZ Z RODZICAMI).

Z RACJI TEGO, ŻE PLACÓWKA EDUKACYJNA POZA GRANICAMI KRAJU JEST CZĘŚCIĄ SPOŁECZNOŚCI POLONIJNEJ PRAGNĘŁABYM, BY NASZA SZKOŁA ZAISTNIAŁA W ŚRODOWISKU POLONII FRANCUSKIEJ POPRZEZ WSPÓŁPRACĘ Z PLACÓWKAMI DYPLOMATYCZNYMI I KULTURALNYMI – AMBASADA I KONSULAT RP IW PARYŻU, BIBLIOTEKA POLSKA, INSTYTUT POLSKI, POLSKA MISJA KATOLICKA ORAZ INNYMI INSTYTUCJAMI POLONIJNYMI DZIAŁAJĄCYMI W PARYŻU I OKOLICY. NASI UCZNIOWIE CHĘTNIE BIORĄ UDZIAŁ W UROCZYSTOŚCIACH RELIGIJNO-PATRIOTYCZNYCH, ODWIEDZAJĄ POLSKĄ BIBLIOTEKĘ CZY OPIEKUJĄ SIĘ POLSKIMI GROBAMI NA ZNANYCH PARYSKICH CMENTARZACH. NIE WYKLUCZAM RÓWNIEŻ WSPÓŁPRACY Z INSTYTUCJAMI FRANCUSKIMI TAKIMI JAK MEROSTWO CZY SĄSIADUJĄCA Z PARAFIĄ SZKOŁA FRANCUSKA (Z BUDYNKÓW, KTÓREJ CZĘŚCIOWO KORZYSTA JUŻ NASZA SZKOŁA).

W OBECNYCH, DOŚĆ NIESPOKOJNYCH CZASACH DO PIERWSZOPLANOWYCH ZADAŃ NALEŻY ZAPEWNIENIE BEZPIECZEŃSTWA UCZNIOM I NAUCZYCIELOM. DOŁOŻĘ, WIĘC WSZELKICH STARAŃ BY SZKOŁA PRZY PARAFII ŚW. GENOWEFY W PARYŻU BYŁA SZKOŁĄ BEZPIECZNĄ, ZAPEWNIAJĄC DZIECIOM OPIEKĘ I OCHRONĘ NA CZAS POBYTU W PLACÓWCE.

JAKI POWINIEN BYĆ DOBRY NAUCZYCIEL UCZĄCY W SZKOLE POLSKIEJ ZAGRANICĄ?

KLUCZOWE DLA MNIE JEST RÓWNIEŻ DBANIE O TO, BY SZKOŁA ROZWIJAŁA SIĘ POD WZGLĘDEM DYDAKTYCZNYM, WYCHOWAWCZYM I KULTURALNYM. DLATEGO DOBRY NAUCZYCIEL MUSI BYĆ ZMOTYWOWANY DO RZETELNEJ I EFEKTYWNEJ PRACY Z UCZNIAMI, POWINIEN DOKŁADAĆ WSZELKICH STARAŃ, BY ZACHĘCAĆ UCZNIÓW DO ZDOBYWANIA WIEDZY I MUSI MIEĆ ŚWIADOMOŚĆ, ŻE TO NA NIM SPOCZYWA OBOWIĄZEK KSZTAŁTOWANIA W DZIECIACH POSTAW PATRIOTYCZNYCH, W TYM ZAMIŁOWANIA DO JĘZYKA OJCZYSTEGO, POZNANIA I POSZANOWANIA TRADYCJI, KULTURY NASZEGO KRAJU, A TAKŻE POMOC W ODNALEZIENIU SWOJEJ TOŻSAMOŚCI W ŚRODOWISKU FRANCUSKIM.

MÓWI SIĘ, ŻE BEZ ODPOWIEDNIEJ POMOCY RODZICOM, TRUDNO JEST DZIECIOM URODZONYM WE FRANCJI W EFEKTYWNEJ NAUCE JĘZYKA POLSKIEGO. JAK, PANI ZDANIEM RODZICE POWINNI POMAGAĆ SWOIM DZIECIOM?

ZA UTRZYMYWANIE I ROZWÓJ JĘZYKA OJCZYSTEGO SĄ ODPOWIEDZIALNI RODZICE. POWINNI ZADBAĆ O TO, BY NAUCZYĆ DZIECKO POPRAWNEGO JĘZYKA. OD NICH ZALEŻY, WIĘC, CZY I JAK PIELĘGNUJE SIĘ W RODZINIE POLSKOŚĆ CZY I JAKIE SĄ KONTAKTY ZE ŚRODOWISKIEM POLONIJNYM, CZY DZIECKO UCZY SIĘ POLSKIEGO W SZKOLE POLSKIEJ ORAZ NAJWAŻNIEJSZE – CZY W DOMU MÓWI SIĘ POLSKU. SZKOŁA MOŻE ZAPEWNIĆ NAUCZANIE WSZYSTKICH SPRAWNOŚCI W LITERACKIEJ ODMIANIE JĘZYKA. RODZICE, WYCHOWUJĄCY DZIECI ZA GRANICĄ, MUSZĄ MIEĆ ŚWIADOMOŚĆ, ŻE BEZ AKTYWNEJ POMOCY W ŚRODOWISKU DOMOWYM DZIECI NIE BĘDĄ W STANIE SAMODZIELNIE OPANOWAĆ JĘZYKA POLSKIEGO, A POSYŁANIE ICH RAZ W TYGODNIU DO POLSKIEJ SZKOŁY TEŻ NIE WYSTARCZY. RODZICE MUSZĄ UCZYĆ DZIECI JĘZYKA POPRZEZ KOMUNIKACJĘ, A WIĘC SPĘDZAĆ DUŻO CZASU NA ROZMOWACH Z NIMI ALBO SAMYM MÓWIENIU DO NICH PO POLSKU, KIEDY TO TYLKO JEST MOŻLIWE. MAŁŻONKOWIE POLACY POWINNI ROZMAWIAĆ TEŻ ZE SOBĄ W JĘZYKU OJCZYSTYM, ZWRACAĆ SIĘ TAK DO DZIECI I WYMAGAĆ, ABY ODPOWIADAŁY W TYM JĘZYKU. NIE WOLNO DOPUSZCZAĆ DO MIESZANIA JĘZYKÓW, A JEŚLI DZIECKO MA KŁOPOTY Z NAZWANIEM CZEGOŚ PO POLSKU, A ZNA SŁOWO FRANCUSKIE, NALEŻY POMÓC MU JE PRZETŁUMACZYĆ.

BARDZO WAŻNĄ ROLĘ ODGRYWA CZYTANIE DZIECIOM PO POLSKU, A POTEM POMOC W CZYTANIU, OPOWIADANIE BAJEK, LEGEND, RÓŻNYCH ŚMIESZNYCH I ZAJMUJĄCYCH HISTORYJEK ORAZ ZACHĘCANIE DO OGLĄDANIA POLSKICH FILMÓW, SŁUCHANIA I ŚPIEWANIA POLSKICH PIOSENEK. W TEN SPOSÓB MOŻNA PRZEKONAĆ DZIECI, ŻE PEWNE RZECZY SĄ ZASTRZEŻONE DLA JĘZYKA OJCZYSTEGO, I ŻE POLSKI, KTÓRY MOŻE BYĆ CZYMŚ W RODZAJU SZYFRU, KODU LUB „SEKRETNEGO JĘZYKA” JEST TYM, CO ODRÓŻNIA DZIECKO OD INNYCH. RODZICE JEDNAK MUSZĄ WYKAZAĆ NIEZŁOMNOŚĆ I KONSEKWENCJĘ W STOSOWANIU JĘZYKA OJCZYSTEGO, BO JEŚLI SAMI ROBIĄ OD TEGO ODSTĘPSTWA, NIE MOGĄ OCZEKIWAĆ, ŻE DZIECI BĘDĄ SIĘ ZACHOWYWAŁY INACZEJ. RODZICE NIE ZAWSZE ZDAJĄ SOBIE SPRAWĘ Z TEGO, ŻE NIE NALEGAJĄC NA TO, ABY ICH DZIECI ZNAŁY JĘZYK OJCZYSTY, A W SKRAJNYCH PRZYPADKACH NAKŁANIAJĄC JE DO UŻYWANIA WYŁĄCZNIE JĘZYKA FRANCUSKIEGO, ZAMYKAJĄ IM DROGĘ DO BILINGWIZMU.

 

Źródło: Portal Polska we Francji

 

Monika Korchel: od września nowe polskie liceum w Paryżu